A cosmos was born

Μία πλάση  γεννήθηκε,

χωρίς συμβουλές, ευπρέπεια, κατανόηση,

που δεν είχε αρχή, απροσδιόριστη, ισορροπία σε καταστροφή

που δεν είχε νόημα που έγινε το δικό σου νόημα,

που άλλαζε και συ που άλλαζες, που γένναγε,

αυγή, αστέρια, θάλασσες.

Και όλα μέσα της, στις κυψελίδες σου

χωμένα,

τα όνειρα, οι φόβοι, έρωτες, οδύνες

ήρωας ο στοιχειωμένος άνθρωπος,

να σου διαβαίνει  στο προσκήνιο,

να εκλιπαρεί μοίρα, να καταριέται αυτή,

στη ρίζα του βουνού ποτάμι να γεννά,

να δρασκελίζει  όνειρα με του αέρα την πνοή.

Σε βρήκα στους χιλιάδες αιώνες,

ζώο, αγρίμι ενήλικα

δώρο θεσπέσιο αξεπέραστο,

στα χέρια μου να σου κρατώ τα τιμαλφή που μ’άφησες,

πόσους αιώνες θα γυρνάς……

A cosmos was born,

without advices, decency, understanding,

one that did not have a beginning, uncertain, equilibrium in destruction

that did not have a meaning that became your meaning,

that changed and you changed, that birthed

dawn, stars, seas.

And all within it, stuffed in your alveoli,

the dreams, the fears, loves, sufferings;

hero the possessed man

passing along the foreground,

beseeching for a fate, cursing it,

at the root of the mountain birthing a river,

striding dreams with the wind’s gasp.

I found you in the million of centuries,

animal, adult wild beast

unsurpassed sublime gift,

in my hands holding the valuables you left me,

how many centuries will you wander about…